Diep in de rots klinkt de zee. Haar golven denderen het aardse binnen en de wind kondigd die huilend aan. Diep onder mij wordt het land onder mijn voeten weggeslagen. Ik huil inwendig. Ik ben en niets anders.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten