Al zeker 15 jaar fotografeer ik spontane paden die stedelingen hebben aangelegd in de stad. Nog nooit heeft het geleid tot een goede foto, maar ik blijf het doen. Het verschijnsel getuigd van het feit dat de stadsbewoner niet in al zijn gedrag kan worden gestuurd. Sommige dingen zijn nu eenmaal zo, waarom zou je om een rechthoek heen lopen, terwijl deze net zo goed kan worden afgesneden? De stadplanner zou de paden evengoed kunnen opnemen in het stadsplan, ze symboliseren een behoefte. Als blueprint voor hoe de mens zich werkelijk wil voortbewegen, duiden de paden de plaatsen aan waar die behoefte is: de straat over steken dwars door de heg, in plaats van 100 meter verder er omheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten