Johannesburg heeft het imago van een gevaarlijke stad. In drie maanden tijd zijn geweld, beroving, carjackings mij bespaart gebleven. Er is wel een keer in mijn auto ingebroken. Dat wil zeggen, iemand is in mijn auto geweest, omdat het zo gemakkelijk was erin te komen, want iedere sleutel of schroevendraaier opende het portier. Niet voor lang, want het alarm ging razendsnel af en dat hoorde ik. Bij de auto aangekomen lag alles er nog in en de buurvrouw getuigde van een ultra kort verblijf van de vermeende inbreker.
Op de allerlaatste dag, een half uur voor mijn vertrek ben ik getuige van een beroving. Die vind plaats in de file, een raam wordt ingeslagen en de tas van de bestuurder verdwijnt door het autoraam. Wat volgt is een achtervolging door een tiental mensen, resulterend in een schietpartij vlak naast de auto waar ik in zit. Een pistoolschot klinkt dof , als een mattenklopper, je hebt het nauwelijks door. Wie op wie schiet blijft voor mij onduidelijk.
Thuis gekomen ligt alles er vredig bij. Moeder en vader lief hebben mijn huis maar eens onder handen genomen. In de vensterbank bloeien achter de pas gewassen ramen nieuwe viooltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten