Toen ik vertrok uit Nederland stonden mijn viooltjes er zielig bij, zij waren op sterven na dood.
Deze morgen kijk ik naar de tuin van het huis in Parktown. De lente is in aantocht, het eerste zonlicht valt de tuin binnen en alles krijgt kleur. Terugkomend uit Durban is de tuin in een korte tijd veranderd in een klein paradijs. Struiken beginnen te bloeien, bomen ontpoppen zich knalpaars, rozen staan in de knop. Deze morgen neem ik afscheid van de tuin, het is mijn laatste dag hier.
Het is een goede periode geweest. Ik heb veel geleerd van de mensen hier, de coöperatieve houding, de enorme vriendelijkheid, generosity en de openheid. De gezichten op straat, jong en oud, arm of minder arm, gekleurd of minder gekleurd, de meeste mensen hier kijken elkaar aan met een vragende, vriendelijke, afwachtende blik. Het leven hier nodigt uit tot gesprekken met wildvreemden. In het Noorden waar ik vandaan kom leven de meeste mensen meer in een eigen cocon, de noodzaak om open te zijn is minder aanwezig. Hier in Joburg is ondanks de hardship de motivatie zeer groot om er iedere dag wat van te maken.
Ik dank de mensen van Johannesburg voor hun gastvrijheid en blijheid. Iedere dag weer, ik voel mij een ander mens en neem mij voor me te verzetten tegen de Nederlandse geslotenheid.
Deze blog site wil ik in een andere vorm voortzetten in Nederland, het is een moment van reflectie geworden. Ik dank alle lezers tot dusver voor het regelmatig bezoeken van deze site en het geven van al die hartverwarmende reacties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten