Onderweg naar Cape Town, komend van the Garden Route, maak ik een helse afdaling. Het verkeer jakkert achter mij aan, er is nauwelijks tijd om het omringende landschap te zien. De weg maakt een scherpe bocht en ik rij afwisselend in zij- en tegenlicht. Een aantal meertjes glimmen als spiegels links van mij, maar er is geen gelegenheid voor een stop. Het zinnenprikkelende beeld neemt meester van mij, het is een situatie die zo intens is als een herinnering. Eerder zag ik dit perfecte duel tussen het intense licht en het zicht.
Om mij heen zoek ik naar een uitwijk-mogelijkheid. De snelheid loopt inmiddels op tot zo’n 160 km per uur. Pas na twintig momenten is omkeren mogelijk, terug de berg op. Bij een inham, eerder in een split second gezien, parkeer ik de auto. Ik steek de weg over tussen het razende verkeer. Het stormt en de sinar op het statief blijven nauwelijks overeind. Met de zwarte doek als windscherm maak ik mij zo groot mogelijk en luister de stilte af. De opname is bijna onmogelijk en later in het atelier dank ik de engel op mijn schouder als blijkt dat slechts een negatief voldoet.
(check details over dit werk hier)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten