donderdag 7 januari 2010

Ali


Onze fixer heet Ali, een man van in de vijftig. Zijn motto is niet te hard werken, hoogstens twee uur per dag. Een paar dagen in het gezelschap van Ali opent veel inzichten in het hedendaagse Libanon. Ali verteld over het brute optreden van Israel in 2006, toen de infrastructuur in het Zuiden van Libanon onder raketvuur werd genomen als vergeldingsactie voor twee gevangen genomen soldaten door Hezbollah. Over de moord op de ex president Hariri, over de rol van Amerika in het midden Oosten en het opportunistische karakter van Syrië.
Ali werkte ooit voor de BBC, die op dat moment een documentaire maakte over de nabestaanden van 9/11. Niet alleen de kant van de slachtoffers werd daarin belicht, maar ook de nabestaanden van de daders kwamen in beeld. Ali verteld ons het ontroerende verhaal van een vader die thuis komt van een rondje joggen. Zijn huis vindt hij omringt met satelliet auto’s, de pers van de hele wereld is er gearriveerd. Op deze wijze krijgt de verbijsterde vader te horen dat zijn zoon - die als student is uitgeweken naar Duitsland en daar een sterkere band met de Islam ontwikkelde- een van de piloten van de vliegtuigen was, die zich door de torens van het World Trade Center boorde.
Maar Ali verteld ook over zijn leven, de liefde en de vele vrouwen. En steeds fonkelen zijn ogen wanneer hij hierop terugblikt. Zijn herinneringen koestert hij als zijn grootste rijkdom.

Geen opmerkingen: