donderdag 3 mei 2012

Kwai Chung


Terug in Hong Kong in de heuvels, die Kowloon scheiden van Sai Kung. Een beter begrip over de stad is vanuit dit punt niet te vinden. Ik ‘lees’ de stad vanaf deze hoogte en kan de verbanden leggen met plekken waar ik heb gefotografeerd. Hong Kong lijkt opeens heel nietig en eigenlijk is zij ook niet zo groot, het merendeel van de peninsula en het eiland bestaan immers uit natuur.
Er nadert slechts weer, de lucht is zwaar. Het uitzicht veranderd voortdurend.
Het is niet het meest vanzelfsprekende standpunt voor een fotoshoot meldt Keith, niemand is geinteresseerd in de achterkant van Kowloon. Met alleen governement housing in de voorgrond zijn alle belangrijke landmarks nauwelijks meer herkenbaar in de achtergrond. Maar het is de abstractie waar ik naar streef. Ik probeer uit te leggen dat de voorgrond van Hong Kong mij te veel op een postcard lijkt en ik op zoek ben naar dat ene ongrijpbare moment dat ik soms niet van te voren kan verzinnen. Die ene verassing, het samenspel van omstandigheden die kunnen leiden tot het nietige gevoel over de stad. Zelfs het wazige uitzicht dat vandaag het geval is komt mij daarbij goed uit.

We hebben een driver gehuurd, een aangename man die zich Like noemt (spreek uit Lai). Hij is de baas van het verhuurbedrijf en kent Hong Kong area tot in de details. Hij weet alle kleine weggetjes moeiteloos te vinden en maakt U turns op de meest onverwachte plaatsen. Alle andere drivers maakten de afgelopen dagen overuren, waardoor hij de job zelf op zich heeft genomen.
Like heeft duidelijk plezier in de dag, hoe kan het ook anders met zo’n naam. Hij is van enorme meerwaarde bij het fotografie-proces. Hij is zijn roeping als assistent misgelopen, steeds snelt hij voor mij uit om het statief op te zetten, pakt de lenzen aan als ik wil wisselen. Ik moet wennen aan zoveel luxe. Soms geeft hij een tip, ‘klim over dat muurtje, dan staat die boom niet meer zo op de voorgrond’, alles in non-verbale communicatie. Like was ooit een camera boom operator voordat hij dit bedrijf begon.

Het statief was mijn trouwe vriend de afgelopen weken. Dagelijks liep ik ermee door de stad, de metro, de minibusjes, de taxi’s. Soms liep ik even zonder en voelde me dan bevrijdt. Soms voelde het als een zwaarwegend gevaarte, als een blok aan mijn been. Het statief was ook meestal de reden voor minder aangename confrontaties. Zonder statief is het maken van een foto nauwelijks een probleem, maar voor het geuniformeerde gilde is het vaak de katalisator voor autoritaire actie.

Zo fotograferen we later op de avond vanaf Kwai Chung Estate. De avond verloopt met veel geluk. Steeds wanneer we van locatie veranderen vangt het regenen even aan, steeds wanneer we ergens anders beginnen verschijnt de maan en houdt de regen op. Het beeld dat ik zoek heb ik daags ervoor gezien in Lai King op lagere hoogte. Toen miste ik de diepte in het beeld, het verband was nog zoek. De urbane hub, die zich vertikaal beweegt om horizontaal te kunnen functioneren. Zo bewegen alle verkeerslagen door de stad, voor alles een eigen afgebakende ruimte, iedere centimeter wordt benut.

Ik maak een grapje over de bewaker, die inmiddels is verschenen en ons op veilige afstand observeert. Keith merkt op dat hij ons niet durft te komen storen, het is drie tegen een. Nog geen minuut later staat zijn supervisor naast ons. De man is kort van stof en ontbrandt al snel in een dispuut. Weer is het statief de aanstootgevende factor. Hij verklaart het social housing project waar we ons bevinden tot privaat terrein waar niet mag worden gefotografeerd. Ik hoor aan de toon van zijn stem dat hij boos is, al versta ik zijn woorden niet. Keith gaat nog een stapje verder en gaat de discussie aan, voor hem is het bijna persoonlijk, dit is ook zijn stad. En hij heeft gelijk, want we zijn niet tot last, we komen geruisloos en gaan in stilte weer weg. De supervisor kan niet anders dan ons laten. Totdat een schoonmaker verschijnt, duidelijk gestuurd om ons weg te krijgen. Hij wil de vloer moppen, juist op de plaats waar wij staan. De opname is inmiddels gemaakt en lachend vervolgen wij onze weg.

Geen opmerkingen: