donderdag 16 augustus 2012

Autopia





De eerste dag in Istanbul is meteen een goede. Ik ontmoet de beroemde architect Gokhan Avcioglu van het bureau GAD Architecture.  Het bureau is verantwoordelijk voor het Autopia complex in de wijk Esenyurt. Een uur rijden vanuit Teskivye, waar het bureau in een prettig woonhuis kantoor houdt.
Het Autopia complex behelst een toekomstige mall voor automobielen. De zeven meter hoge binnenruimtes bieden een automobile experience. Hier kan binnenkort het gebouw worden binnen gereden op zoek naar een voertuig van uw goesting. Aan de achterzijde van het complex kan voor de deur van een bank worden geparkeerd om een lening of het lease contract af te sluiten. Op weg naar
het dak wordt eerst de foodcourt gepasseerd, waarna een test drive kan worden gemaakt op het speciaal daarvoor ontworpen cirquit. Van bovenaf het meest markante onderdeel van het gebouw, maar van straat niveau nauwelijks zichtbaar.
Het is vreemd om dit complex pal voor voltooing te zien. Alle schaalelementen ontbreken nog, er is nog geen invulling. De coniferen staan nog in potten de wachten op beplanting.

Vanaf een belendend gebouw wordt de omgeving mij duidelijker. We bevinden ons aan de rand van Istanbul. Een kerkhof ligt er nog verlaten bij terwijl de omringende urbanisatie oprukt. Aan de horizon loopt de snelweg richting de Gouden Hoorn en de bruggen over de Bosporus. De eilanden zijn met moeite ontwaarbaar.

De bestuurder van de Landrover die ons na een intensieve fotografie dag onder de brandende zon terugbrengt, laveert behendig door het vastlopende verkeer. Ieder ruimte in het gareel benut hij om toch nog een aannemelijke snelheid aan te houden. Even later rijden we weer harder. Een toolbooth neemt hij met 90 kilometer, waardoor de in slaap gedommelende medepassagiers op slag wakker zijn.

Even later loopt het verkeer weer vast, een politie sirene klinkt achter ons. Wanneer deze ons passeert zien we een gevolg van eveneens zwarte Landrovers. Onze driver bedenkt zich geen moment en sluit zich hierbij aan. Een vluchtpad wordt nu voor ons vrijgehouden, waardoor we de file in rap tempo achter ons laten. Niet voor lang, de politieauto en gevolg buigen naar links af. Nu valt ons hetzelfde lot  van de dagelijkse commuter ten deel en we staan abrupt stil. Het probleem waar Istanbul dagelijks mee kampt is onafwendbaar, 3 miljoen mensen verplaatsen zich van Europa naar Azie. En er komen in de toekomst alleen maar auto's bij.



Geen opmerkingen: