zaterdag 18 augustus 2012

Bosporus City


Het moge bekend zijn, de Bosporus biedt een magische aanblik over Istanbul. Ik maak een heerlijke boottocht van Karakoy naar Kadikoy aan de Aziatische kant. De dagelijkse oversteek voor veel mensen als alternatief voor de bruggen. In Kadikoy wacht mij een witte limo met chauffeur. Ter voorbereiding van een nieuwe fotoshoot heb ik een afspraak met Mehpare Evrenol, een uiterst charmante statige dame, die met het bureau Mimarlar Workshop steeds vaker koerst op grootschalige stedebouwkundige en architectonische projecten. En binnenhuisarchitectuur, voegt zij eraan toe. Terwijl ik de presentatie van het project Bosporus City te zien krijg nuanceert de architect het project. De naam keuze is zuiver editorial, een binnende wens van de projectontwikkelaar. Het is nooit de bedoeling geweest om de Bosporus te kopieren. Bosporus city is een project waarbij delen uit het culturele erfgoed van Istanbul met nieuwe technologische middelen worden gestyleerd en gebruikt.
Het project behelst een in het oog springende woonomgeving, waarbij water de sociale factor is. Het water is zowel vanaf private als publieke plekken toegankelijk. Al is Bosporus City een gated community is het 10.000 inwonenden tellende complex ook voor buitenstaanders beperkt toegankelijk. Dit geheel afhankelijk van de goodwill van de gate keeper. Samen met de top van de staf van Mimarlar nuttig ik vervolgens een voortreffelijke lunch onder de bomen van de aangrenzende tuin. Ik voel mij hun eregast en ben zeer onder de indruk van de gastvrijheid en hulpvaardigheid die mij ten deel valt.  Alles wordt in het werk gezet om mij te helpen bij mijn project.

Een dag later vind de fotoshoot plaats. Ik krijg een tour door een van de salesmanagers van Bosporus City. Deze spreekt al over een geheel andere opzet. Het holiday resort achtige complex zal in volle bewoning ruim 10.000 bewoners tellen. De visie van de architecten en die van de ontwikkelaar blijken niet dezelfde. Er wordt nu wel gesproken van een kopie van de Bosporus. 
Binnen in het salesoffice staat een mock-up van een man, de oprichter van een of andere voetbalclub. Zijn naam is me ontschoten, maar zijn identiteit wordt ingezet om de verkoop te helpen. Celebrity endorcement wordt dit genoemd. Het interieur van de sales office is eveneens ontworpen om toekomstige kopers een vertrouwd gevoel te geven. Naast de enorme maquettes van het project zijn de muren van het tijdelijke kantoor aangekleed met delen uit de Sinan Moskee. Iedereen is er vriendelijk en aan alle comfortwensen is gedacht.
De salesmanager neemt mij mee voor een boottochtje. Deze miniatuur Bosporus is feitelijk een enorm zwembad. Allen wordt het water met chemicalien helder gehouden en zijn er vissen noch vogels. Zwemmen is er zelfs verboden, daarvoor zijn de private pools, aangrenzend aan de duurste villa’s. En een overdekt zwembad voor de minder bedeelden. De bewegingsvrijheid van de individu is gereguleerd. Er zijn bewakers, tourniqueten en slagbomen. Eenmaal binnen het project is de buitenruimte ingericht conform de sociale hierarchie van het terrein.

Aan het eind van de avond wordt ik opgewacht door de project manager en zijn familie. Zij zijn toegesneld om hun buitenlandse gast te verwelkomen en het visrestaurant op het terrein is speciaal voor ons opengehouden. Een geanimeerde avond volgt, waarbij de grenzeloze Turkse gastvrijheid opnieuw wordt genoten. De manager spreekt over zijn droom en noemt zichzelf voortdurend crazy. Dat moet je ook wel zijn om een dergelijke fantasie werkelijkheid te laten worden. Bosporus City is een enclave voor de rijken, met pal ernaast een sociale woningwijk, Toki geheten. Het is moeilijk om een doorzicht hiernaar te vinden teneinde het contrast goed zichtbaar te maken.
Naast Bosporsu City verreist een tweede project, eveneens op het Bosporus concept gestoeld, alleen hier zijn de paleizen de gezichtsbepalende factor. Hier worden slechts 1000 huizen gebouwd, Bosporus City telt er 3000. Een weg doorsnijdt de twee projecten. De architect had het water graag verbonden tot een nog grotere Bosporus, maar dit bleek geografisch te complex. Wat rest zijn twee gated communities die op zichzelf staan en toch zeer veel verwandschap hebben.

Op weg naar Taksim passeren we het aangrenzende Toki complex. Er staan veel taxis voor de deur. De mensen die hier wonen hebben niet allemaal een auto. Laat staan een carwash service aan huis.

Geen opmerkingen: