maandag 30 april 2012

Checkerboard


Reizend fotograaf Marco van Duivendijk bracht mij in contact met Ester, een consultant die vanuit de visie van urban planning en cultural heritage werkt in de steden Hong Kong en Hanoi. Vanuit haar bedrijf Urban Discovery organiseert zij walkingtours voor groepen met als doel een beter begrip te ontwikkelen over de stedelijke omgeving. Wanneer ik haar ontmoet spreken we over tal van zaken in het leven van Hong Kong. De competatieve maatschappij die deze stad kent ziet zij als een grote druk op de levens van mensen. Het feit dat veel urban planning louter profit gericht is en van weinig besef getuigd over het welzijn van de stad is voor haar een drijfveer om haar idealistische werk te doen.
Ester geeft mij tips over gebieden in de stad, die voor mijn project bruikbaar kunnen zijn. Terloops komt het checkerboard van Kai Tak Airport ter sprake. Na mijn laatste zoektocht was ik in de veronderstelling dat deze na de sluiting is weggehaald, maar Ester laat mij zien dat het schaakbord er nog is. 
Ik ben nog steeds gefascineerd door het verhaal van de befaamde checkerboard landing, waarbij piloten destijds de laatste bocht richting landingsbaan konden inzetten na visueel contact met het schaakbord.

Voorzien van een kaart neem ik die middag afscheid van Ester om het schaakbord te gaan zoeken. De heuvel die ik in de eerste dagen van mijn verblijf vond bleek de juiste te zijn, alleen de richting was precies de andere kant. Vliegtuigen vlogen aan vanuit de zee richting en namen bij het zien van het schaakbord de bocht rechtsomkeert.
Een uur voor zonsondergang arriveer ik bij de heuvel in de buurt van Lok Fu, voornemens een foto te maken van de 'cockpit view' richting de landingsbaan. Mijn plan is een foto te maken zo dicht mogelijk bij het checkerboard, misschien niet helemaal accuraat, maar wel tot de verbeelding sprekend. Vanuit dit perspectief hoop ik de inmiddels verrezen hoogbouw die destijds onmogelijk was, maar na de sluiting van de luchthaven spaarzaam op gang is gekomen, in beeld brengen.
Achter een hoog flatgebouw vind ik een tijdelijke steigertrap de heuvel op. Deze behoort tot een bouwplaats waar werkers de heuvelwand van een betonnen laag voorzien, een veel toegepaste cultiveringstechniek in Hong Kong. De bouwvakker aan de voet van de trap laat me schouderophalend door tot een van de hoogste trappen ooit beklommen. Later snap ik zijn meegaandheid, de trap leidt tot een hek van twee en halve meter, afgetopt met prikkeldraad, een dead end. Er is nu geen keus meer, een point of no return, de zonsondergang heeft al ingezet, ik moet over het hek zien te klimmen. Ik volg het hek door de bush en kom uiteindelijk een boom tegen die als opstapje kan dienen om over het prikkeldraad te komen. De betonnen paal is geknikt in de goede richting, maar het verloopt niet zonder moeite, met geschramde armen en benen bereik ik de andere kant van het hek. De spanning neemt toe, ik ben er bijna, ik zie de sportvelden beneden mij, die ik herken van Google Earth. Dan opeens boven mij een gehavend schaakbord, een rood wit reliĆ«f van groot formaat. Het is nog geen foto, maar ik ben er bijna, nog even klim ik door en sta dan buiten adem bovenop het checkerboard, het uitzicht over de stad en het smalle randje waarop ik sta doen mij duizelen. Dit is wat de piloten ooit in een flits zagen. 
Er klinken helicopter geluiden boven mij, het is spannend, dit is verboden gebied. Ik heb last van hoogte vrees en de spanning van het moment. Ik kan niet al te lang de tijd nemen voor de fotosessie, de weg naar beneden is nog lang en ik heb nog licht nodig deze terug te vinden. Het moment van fotograferen is spannend, maar een miezerbui steekt op, de duisternis zet in. De wind kan mij parten spelen, ik kan alleen maar de risico's voor lief nemen.
De weg terug blijkt eenvoudiger dan verwacht, wanneer ik plotseling een lantarenpaal zie, er loopt een pad onder mij. De route die ik koos om hier te komen bleek de weg van de meeste weerstand en op de terugweg sta ik na een 5 minuten weer in de bewoonde wereld. Geen hekken, geen stijlen afdaling, enkel het paadje dat leidt tot een joggerpad. 

Geen opmerkingen: