Ik ben in Mainland China en dat verschil met Hong Kong is aan alles merkbaar. Goed, Hong Kong behoort inmiddels tot het Chinese rijk, toch is Hong Kong in alle opzichten moderner, de mensen lijken meer ontwikkeld. In Hong Kong is meer individuele vrijheid, er is Facebook, Youtube en Twitter, in China verboden. In Guanzhou wordt geschreeuwd - op straat, in de metro- de mensen dringen voor, duwen zichzelf ertussen. Opvallend zijn de vele uniformen, op de hoeken van straten, de liftwachtruimtes, bij parkeerplaatsen of in metrostations. Mensen met de meest vage functies zien er uit als officieren van de hoogste rang.
Guanzhou is de hoofdstad van het oude Kanton, gelegen aan de Pearl River delta. De Nederlandse architecten Mark Hemel and Barbara Kuit ontwierpen de spectaculaire Guanzhou Tower, met zijn 600 meter een van de hoogste gebouwen ter wereld. Het IFC aan de overkant van de Pearl River staat met zijn 437 meter ook op dat lijstje. In Hong Kong staan ook twee gebouwen van dezelfde machtige company, een op Kowloon, het IFC en recht er tegenover op Hong Kong Island het IFCC.
Voor het IFC in Guanzhou staat een monstrueuze gouden sculptuur van blinkend goudkleurig koper. De grauwe grijze hemel staat op het punt open te breken, de dreigende lucht lijkt te weerspiegelen in het goud. Ik probeer te schuilen in het IFC gebouw als het onweer losbarst. Mijn statief trekt de aandacht van het bewakingsvolk. Wanneer ik de roltrap omhoog neem in een poging een beter uitzicht te vinden klinken om mij heen commando’s om mij te volgen. Versterking wordt mij nagestuurd naar de voorts lege verdieping waar echt geen kwaad kan geschieden. Inmiddels zwelt de hoosbui aan en het is buiten groen-donker.
De nieuwe underpass onder de drukke weg voor het IFC blijkt te zijn dichtgemetseld, een tegenstelling die ik fotografisch kan gebruiken. Al heb ik de opname een uur eerder bij daglicht nog gemaakt trotseer ik het slechte weer nogmaals voor dit spannende licht. Het duurt maar vier minuten, ik ken de compositie inmiddels, toch is dit voldoende om doorweekt te raken. Bij het stoplicht schuil ik onder een boom, zinloos en weerloos. Een meisje komt naast mij staan en deelt haar paraplu met mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten