Daadkracht

Begin van het jaar kreeg ik een droomopdracht. Althans dat dacht ik, want het ging om vage reden niet door. Er werd gezocht naar de visie op een bouwproject, The Red Apple genaamd. Het architectenbureau wilde een kunstenaar een interpretatie laten geven op het bouw-proces, de stadsverandering of wat dan ook. De opdracht motiveerde mij aangenaam, vanwege de mogelijkheid een langere tijd een stedelijke situatie te observeren.
Nog mooier was dat mijn interesse voor de situatie al voor de aanvang van het project bestond.
Nu klinkt er een sirene in mij, ik heb er niets mee gedaan! Niets.
Ik heb bijna dagelijks gedacht, minstens twee jaar lang, dit moet ik fotograferen. Misschien heb ik er een keer gestaan met de camera, laat het twee keer zijn. Maar nee, het meeste is vooral aan mij voorbij gegaan, de opdracht evenzeer. Goed, het is dan een bouw-site bijna tegenover mijn deur, maar zelden heeft een bouwproces in mijn directe omgeving me zo geboeid.
Petje af voor de grafitty artis, die slaagde er tenmimnste in een tag achter te laten op een van de hoogstgelegen muren van de ‘leunende doos'. Dat is pas daadkracht.
Ok, een tag zet je in een nacht en een her-fotografie-project vergt veel geduld.