Macao

De ferry-terminal naar Macao bevind zich bij metrostation Sheung Wang, het einde van de lijn op HongKong eiland. Hier vertrekken de highspeed boten naar de voormalige Portugese kolonie die recentelijk deel werd van China. In een uur wordt de afstand van 70 kilometer over zee afgelegd.
In Macao zijn de tekenen van het koloniale verleden nog goed zichtbaar. De bakkerij verkoopt Portugese broodjes en op de pakjes sigaretten staan waarschuwingen voor dodelijke ziekten in het Portugees vermeld. Het plaveisel op straat doet denken aan de binnenstad van Lissabon. In de middag zijn veel cafe’s gesloten voor de siësta.
Macao is verdeeld in drie gebieden, het eiland, de peninsula en het deel aan het vaste land van China. De gebieden zijn met bruggen aan elkaar verbonden en erover verspreid liggen talloze casino’s. Wat schaal betreft doen ze niet onder voor de gigantische gokpaleizen in Las Vegas. Veel van de gokimperiums uit Amerika hebben hier zelfs een filiaal, de Venetian, MGM, Strand.... In het midden van ‘centro’ bevind zich het grote Lisboa Hotel, de blikvanger van de binnenstad. Een potsierlijke toren die ’s avonds veranderd in een absurde kerstboom van bewegend licht. Het bouwwerk helt enigszins over en lijkt vanuit bepaalde standpunten om te vallen.
Terugrijdend van het eiland naar de peninsula valt een gat in de berg op. Hier wordt de grond bouwrijp gemaakt voor de volgende nederzetting. Al draait het merendeel van Macao om gokken en consumeren-de stad is ingericht op het verwerken van duizenden mensen per dag-is het op straat opvallend rustig. De casino-architectuur is dan ook nog in relatie tot de rest van de stad te bekijken, daar waar het ’s avonds veranderd in een groot lichtspectakel. Vaak wordt Macao ook wel het Las Vegas van Azië genoemd, toch hebben de steden wat urban planning betreft weinig met elkaar gemeen. Hier zijn geen concentraties van hotels zoals de strip in Las Vegas. Alles is door de stad verspreid, een gevolg van de geografische ligging van de stad.