Soms duurt een reis van maar twee uur een eeuwigheid. Vooral als het staand in een file langzaam vooruit gaat zonder merkbare progressie. En soms duurt een reis letterlijk een eeuwigheid, maar dan ben je ook ergens. Gisteren vertrok ik om 10 uur uit Rotterdam naar Mexico. In Mexico City duurde de wachtrij voor immigration dik twee uur. Zo lang, dat de aansluitende vlucht naar Cancun bij inchecken gesloten bleek. Na aandringen werd deze toch nog nipt gehaald, alle paniek voor niets. Bij de gate stond de rij passagiers nog in de gang te wachten. Geen pretje als er al minstens 15 uur op zit. Maar na 20 uur op de plaats van bestemming is de voldoening des te groot. ‘s Morgens word ik om 6 uur wakker van het geluid van een tropische vogel, al had het geluid ook veel weg van een moderne ringtone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten