Het is een gegeven dat ik geografische honger noem. Je bent in de buurt van een landtong en de verleiding is heel groot om naar het einde te willen lopen, het liefst met de voeten in het water. Op de kaart speuren naar de verste einden van het land, er naartoe reizen, simpelweg om er geweest te zijn.
Gisteren maakte ik een 80 kilometer lange omweg om deze geografische honger te stillen. Zo werd het meest zuidelijke puntje van het Afrikaanse continent bereikt, Cape Agulhas. Meestal is zo’n ervaring minder dan de voorstelling, dan sta je opeens tussen de campers en pensionados. Deze keer was het moment alles waard. Het stormde op deze desolate plek. In de verte lag een scheepswrak waar de golven nog steeds niet mee klaar waren. Door de botsende stroming van de Atlantische- en de Indische oceaan kwamen schepen hier in het nauw en vergingen. Kaap de Goede Hoop staat hier vooral bekend om.
De kleuren van de zee waren door de wisselingen van het licht intens. Een bijzonder contrast met de grimmigheid en kracht waarmee de golven op elkaar inbeukten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten