In Zuid Afrika kan ik ongemerkt over straat zonder dat mijn lengte in het oog springt. Zuid Afrikanen zijn ook tamelijk groot. In de schoenenwinkels liggen vooral grote maten in de etalage, het maakt niet uit van welke kleur je bent, groot is de standaard.
Soms moet ik mij vanwege mijn lengte in bochten wringen. Vandaag deed deze kast dienst als donkere kamer, het verwisselen van de films vond plaats in dit beperkende vertrek, de enige verduisterbare optie van het moment.
Het onderkomen van vandaag is in Oudshoorn, een plaatsje dat vooral bekend staat om haar vele struisvogel boerderijen. De plaatselijke horeca profiteert daarvan, want in ieder restaurant staat de ostrich steak op het menu. Mijn vegetarische bestaan wordt voor deze avond aan de kant gezet, want een ostrich biefstuk moet je toch een keer gegeten hebben, vooral in dit dorp. Tja, het gaat om een vogel, maar het smaakt als biefstuk, wat voor vegetatier ben ik nu eigenlijk?
De reis naar Capetown loopt enigszins vertraging op, het landschap van de Karoo blijkt enorm gevarieerd en de verleiding van vandaag is opnieuw groot om een omweg te maken door een aantal bergpassen. Het zou misschien een beetje opschieten als ik niet ieder half uut zou stoppen om een foto te maken en daardoor minstens een kwartier ontneem aan het reisschema. Voordat ik naar dit land vertrok las ik over liften dat werd afgeraden. De angst voor het liften zit er vooral in bij de lifters zelf. Vandaag nam ik een meisje mee, zij sprak nauwelijks Afrikaans/Engels en de gehele reis hield zij een lap voor haar mond. Wellicht uit angst dat ik haar mond zou zien. Ze voelde zich pas op haar gemak toen ik mijn sandwich met haar deelde. Aangekomen op haar bestemming verliet ze stilzwijgend de auto om pas buiten de auto een woord van dank te prevelen. Het is dat ik nog naar haar keek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten