Was de heenweg naar Capetown een van vele dwalingen en detours, prachtige landschappen en desolate plekken, de terugweg was een roadmovie tussen de trucks en langs de zijkant van de Karoo.. De snelweg brengt mij nu in 1 1/2 dag terug in Joburg, waar het 4 1/2 dag duurde op de heen weg.1400 kilometer met een paar kleine pauzes en verplichte stops over een lange rechte zwarte weg, die na Bloemfontein overgaat in een highway/tolweg. Aan de N1 wordt stevig gewerkt, minstens acht keer werd de reis voor 20 minuten onderbroken. Om een van de rijbanen op te knappen wordt het verkeer gedoseert op tussenstations, hier moet je dan 20 minuten wachten, waarna de tegenovergestelde richting aan de beurt is om een stuk te rijden. Efficient, want er is nauwelijks verkeer, hoogstens 20 vehicules per dosering.
Het einde van de dag brengt mij in het gehucht Trompsburg, de zon is al onder, met dankbaarheid aanvaard ik het eerste de beste motel dat zich aandient. Binnen is het uitgestorven, ik roep drie keer en kom uiteindelijk in een bar waar een oma typetje zit de dommelen. Ze schrikt op uit haar slaap/roes en verteld me hoe hectisch de dag voor haar was. Al zie ik hier geen sporen van luister ik naar haar verhaal. Het restaurant is gesloten, maar oma wil voor mij wel wat te eten maken. Na twee uur wordt er op mijn deur geklopt door een werkster om te vertellen ‘diner is served’. Daar zit ik uitgehongerd, in een totaal uitgestorven rostal (hotel/restaurant), te midden tussen opgezette giraffen en houten hekken, alsof er ieder moment een kudde buffalo’s kan worden verwacht.
De volgende morgen is het nog steeds doodstil en ik bespeur enige teleurstelling bij het oude dametje als ik voor dag en dauw mijn tocht voortzet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten