Boven de snelweg naar Amsterdam hangt een dikke mist. Het maakt de bestuurders van auto’s zenuwachtig. Het omringende rijgedrag is op zijn zachts gezegd wispelturig te noemen. Het is ook nog glad en daar nadert alweer de volgende file. Hortend en stotend gaat het voort. Na 10 minuten wordt de reden waarom zichtbaar: een kettingbotsing aan de andere kant van de snelweg. Dat willen wij natuurlijk in detail zien, dus stoppen we met zijn allen naast de plek des onheils en begluren het trieste tafereel.
Enige tijd later wordt de snelweg verlaten voor koffie. Bij terugkomst op de A4 ligt de weg er verlaten bij. Er kan weer even snelheid worden gemaakt, heerlijk is dat. Totdat ik mij realiseer dat achter mij iets gebeurd moet zijn. Was ik daarnet nog omringt door een file, nu rijden er slechts 5 auto’s om mij heen. Er moet een ongeluk zijn gebeurd, een verschrikkelijke ravage zijn ontstaan. Ik ben hieraan ontsnapt en vijf minuten later had ik hier misschien midden in gezeten. Ondertussen breekt de zon door in de flauwe mist. Een broeierig gouden lichtstraal kleurt het landschap diep oranje.
Op de terugweg opnieuw in de file. Langzij scheren brandweer, ziekenauto’s en politie in een hoog tempo over de vluchtstrook. In de lucht nadert een trauma-helicopter en markeert de plek des onheils.
Vandaag is een ongelukkige dag voor veel mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten