Een griep is als een schim die voorbij komt en weer gaat. Het duurde een week en hield mij zowaar drie dagen in bed. Daar droomde ik bezwerende dromen. Over karrenwielen die met de hand moesten worden rondgedraaid tegen de berg op. Een lichte metafoor voor de zwaarte van mijn gemoed, want ziekzijn is niet aan mij besteed, ik word er ziek van. Na het bed volgt meestal rugpijn van het op bed liggen.
Ooit lag ik ik met longontsteking in de woestijnstad Douz. Het was een zware tijd en de dromen waren ook toen afspiegelingen van het lijden. Het was de week dat Freddy Mercury stierf, toen ik droomde tinnen lepeltjes uit te kotsen. Om mijn bed stonden dorpelingen het wereldwonder te aanschouwen.
Mijn laatste droom is uit een recenter verleden en mijn jas ruikt er nog naar. Het was oud en nieuw in de stad Abufeira. Op een podium aan het strand speelde UB40 en bij de wisseling van het jaar spoot de menigte honderden flessen champagne de lucht in. Alles daalde neer op de menigte, terwijl een groot vuurwerk begon. Daarna doken de plaatselijke helden de nachtelijke zee in. Deze droom is waar, ook herinneringen kunnen dromen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten