Een donkere wolkenpartij hangt boven de stad Sevilla. De straten zijn goudgekleurd door de manderijnen- en sinaasappelbomen. Een enorme pracht en weldaad straalt de stad uit. Het gonst er van geschiedenis met de vele monumenten uit het Moorse tijdperk als prijkend bewijs. Het terrein waar ooit de world expo werd gehouden ligt er verlaten bij en delen zijn inmiddels prijs gegeven aan de sloophamer.
Als donkere wolken dichterbij komen reikt een dame uit naar de boom, haar elegante schoen gebogen in het zachte gras. Haar vriend is gezeten op een keramisch gedecoreerd bankje van dit oud Moorse parkje. Ik pluk een manderijn voor haar, zij kan er niet bij. Een moment later aanschouw ik de zuur weg trekkende gezichten als zij van de manderijn proeven. Bittersweet and sour zoals de liefde soms kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten