Ik ren door de regen, met striemen over mijn gezicht. Het lichaam is mijn trouwe vriend en mijn benen zweven over het wegdek. Ik voel de wind in mijn longen en geniet van iedere teug lucht. Tijdens het rennen luister ik naar de stemmen in mijn hoofd.
Het boek dat ik momenteel lees leert om onderscheid te maken tussen de wir war aan gedachten. Er wordt een mentor aangesteld die de protêge aanstuurt. Opeens krijgen gedachten meer verband en verhouden zich tot elkaar als in een dialoog.
In het verleden heb ik mij zo vaak verstrikt zien raken in een web van gedachten. Ik kon lang broeden op dingen die me gekwetst hadden en sloeg dan woedend terug met een opsomming van de tekortkomingen van de ander, die soms weken of maanden terug konden grijpen.
Ik lees over de zorgeloze, die chronisch onvoldoende reageert op een emotionele prikkel en de overgevoelige, die te sterk op dezelfde prikkel reageert. Creatieve mensen zijn vaak die overgevoeligen, maar hoe gemakkelijker zij zorgeloze kanten van hun natuur kunnen ontwikkelen, hoe effectiever zij zullen zijn in hun leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten