Ik nader een houten barak op de site van Gate. De portiers lounge is leeg en de gang ruikt nog naar nieuw. De vloeren kraken en het gebouw lijkt verlaten te zijn. In een interieur dat oogt als een finse sauna ben ik op zoek naar een levende ziel. Pas aan het einde van de gang ontmoet ik die, in de persoon van Ilco, het hoofd van de beveiliging. Mijn naam ligt al aangekondigd op zijn bureau, ik word verwacht.
Bovenop de gastank klimmen vind Ilco niet zo’n goed idee om veiligheids redenen. Maar toch is hij de beroerdste niet en uiteindelijk vergezeld hij mij mee naar boven.
De lift omhoog doet denken aan de tijd in Soweto, daar bezocht ik de Orlando Towers, twee oude koeltorens en een landmark in Soweto. Ik schreef er al eerder over. Die lift maakte toen een krommende beweging waardoor de aarde tijdens de gang naar omhoog leek rond te draaien. Een uiterst vervreemdende ervaring.
Hier aan de Maasmond is de lucht grijs en donker, er dreigt een fikse bui. Maar als we boven staan opent de lucht zich voor een halfuur, we zijn alleen en nemen het donker worden tot ons met alle zintuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten