Touch

Het stadsdeel Sandton, een voorstad van Johannesburg, is een postmoderne kantooromgeving met keiharde strakke kantoorgebouwen. Achter de spiegelende fascades werken mensen in een volledig geclimatiseerde omgeving, ver weg van de werkelijkheid. Men arriveert in een airconditioneerde SUV die wordt geparkeerd in de ondergrondse parkeergarage. Daar binnen zet het beveiligde leven zich voort achter gesloten ramen. Veel van de kantoormensen komen zelden buiten zonder auto. Achter de fascade van dit bankgebouw is een klein spoor zichtbaar van menselijkheid. De luxaflex is op talloze plaatsen geknakt door mensenvingers in een poging naar buiten te kijken.
(details over dit werk hier)

Spioneren

Het miezert al twee dagen. Gisteren regende ik drie keer nat. Mijn lichaam voelt gezond als het buiten koud is en in mij warm. De fiets heeft een lekke band. Dat zet aan tot een tocht te voet naar het atelier. Lopend vallen andere zaken op en vertraagd het denken.
Mijn dochter keek gisteren naar een kinderserie, waar het thema milieuvervuiling was. In mijn kindertijd keek ik naar QenQ, dat ging over een kris. Wat dat betekende wist ik niet, maar uiteindelijk bleek het een versiert zwaard. Hoe zal mijn dochter nu naar verdachte afvoerpijpen kijken, misschien vermoedt zij in alles een complot? Over spioneren heeft zij het ook al.

2010

In 2010 vind de WK voetbal plaats in Zuid Afrika. In de steden Cape Town, Soweto, Johannesburg, Bloemfontein en Durban wordt hard gewerkt aan de bouw van nieuwe stadions. Vorig jaar fotografeerde ik het Greenpoint stadion in wording. Ik klom daarvoor op het dak van het plaatselijke ziekenhuis, en maakte tijdens de fotoshoot de plaatselijke meeuwen kolonie wakker. Het bouwwerk zag er toen uit als de reconstructie van een V.O.C. schip en ik zag een mooie parallel met de geografie en het nabij gelegen Kaap de Goede Hoop. Nu is het werk gereed en getiteld ‘Layers of Time’, inmiddels de bouw van dit hypermodern complex vrijwel voltooid. Volgend jaar zal een groot deel van de wereld de voetbalfinale bekijken, de ogen van de wereld zullen op deze plek gericht zijn. In 2009 liep de bouw van de stadions net voor het uitbreken van de financiële crisis al voor op schema. 

(details over dit werk hier)

Lagos

Iemand stuurde me een filmpje over Lagos. Het vreemde is dat als je daar bent het toch redelijk veilig voelt. Ook al worden de auto's soms bij elkaar gehouden door ijzerdraadjes, worden de wegen optimaal gebruikt en is de rijstijl van velen niet te vertrouwen, dit boezemde mij nooit echte angst in.

Hansie Slim

Ik sprak mijn vriend Johan over Skype. De laatste keer dat ik hem sprak in Nanjing werd het gesprek abrupt verbroken. Een keer daarvoor spraken we over elkaars leven. Zijn reacties was het toezenden van dit gedicht.

Hansie slim, berg wil klim, gaan die wye wêreld in.
Stok en hoed pas hom goed, hy is vol van moed.
Maar sy ma wil hom gaan haal, Hans het dalkies al verdwaal!
Moeder sug, so bedug: "Hansie kom tog t'rug".

Hansie swoeg, baie moeg, hoog geklim, dit is genoeg!
Omdraai nou, 'k sê vir jou, bergklim nie weer gou!
Tuis smeer ma die salfies aan, Hans voel gou weer pure man!
Eerste keer, les geleer, eendag weer probeer!

Ruwe olie

Ik ben weer waar ik was een paar weken geleden, het haar is van mijn gezicht. Opnieuw een offer dat moest worden gebracht voor een fotografeersessie. Deze keer staat een ruwe olie-distiller in de Rotterdamse haven op de agenda, vanavond zal ik onder de strenge begeleiding van veiligheidsmensen het bouwwerk beklimmen. Die zouden me absoluut de toegang ontzeggen met baard – het gasmasker dat mij moet beschermen tegen de ontsnapping van het uiterst gevaarlijke gas H2S sluit dan niet goed.
Chemische processen beginnen vaak met ruwe olie en veel industriële architectuur is in feite een voortvloeisel van deze raffinatie. Mijn keuze voor de ruwe olie-distiller is ingegeven door deze gedachte, hier beginnen vele chemische processen mee. 

Tour Sans Fins

De Tour Sans Fins is een nooit gerealiseerd project van de Franse architect Jean Nouvel. Ontworpen voor de Parijse wijk La Defense, wilde Nouvel een eigentijdse variant bouwen op de toren van Babel. Een gebouw zo hoog, dat het verdwijnt in de wolken. Hoog zou het zeker zijn geworden, met zo’n 425 meter wellicht het hoogste gebouw van Europa.
Op de Rotterdamse kop van Zuid vereist nu het nieuwe gebouw, de Maastoren genaamd. Het bijzondere aan het gebouw is dat het met twee zijden in het water van de Maas staat. De fascade loopt gradationeel weg, van zwart naar wit. Het roept de herinnering op aan het gebouw van Jean Nouvel. Voorstelbaar is dat de toren bij een laaghangend wolken dek zal opgaan in het oneindige, de hemel.
Om de realisatie ervan is veel te doen geweest- de bewoners van de Zuidzijde van het nabij gelegen Noordereiland maakten zich zorgen over de schaduw die het toekomstig hoogste gebouw van Nederland zou afwerpen op de woningen aan de Prins Hendrikkade.