woensdag 20 oktober 2010

Blockbuster


Het is een vroege morgen in oktober. Ik ontmoet de ploeg van het TV programma MooisTV voor de deur van mijn huis. Er wordt gefilmd op de tweede Maasvlakte, vlakbij de locatie waar de laatste foto voor het kunstwerk 'Hidden Harbour' moet worden gemaakt. De interviewer vraagt naar mijn plannen in de snijdende wind. Ik word voortdurend afgeleid door voorbij razende diepliggers en de imposante Blockbuster die af en toe grommende geluiden maakt. Het is nog te vroeg voor een interview en de woorden komen er hakkelend uit. Ik vertel over het idee het kunstwerk een open einde te geven, een beeld dat refereert aan het leggen van de blokken als bescherming van het nieuwe land. De komende weken hoop ik de foto te maken dankzij de genereuze medewerking van het bedrijf Puma. Aanstaande zaterdag op RTV Rijmond wordt de item uitgezonden bij het programma Moois TV.

vrijdag 8 oktober 2010

Mila Lucie


In de morgen van 5 oktober om 5 voor 5 2010 zie ik voor het eerst haar donkere haren. Mila Lucie is geboren, met bloed in haar haartjes maar haar kleine lichaampje is al zo schoon. Het lijkt alsof ze in de talkpoeder ter wereld komt. Meteen opent ze haar grote donkere ogen en kijkt draaiend om zich heen.
Haar moeder zette haar met dierlijke kracht op aarde en gromde nog wat na. En meteen dat kleine mondje op zoek naar de moedermelk. Zo lief, zo klein, zo schoon...

donderdag 7 oktober 2010

Inkering


De dag ervoor liep de vrouw nog rond, zij het met grote moeite. Het lichaam was inmiddels zo gegroeid, het was bijna niet meer van haar. Het was verworden tot een spectakel en beperkte haar vrijheid enorm.
Die dag werd de verloskundige weer bezocht, de vrouw was nu een week over tijd. Het zou nog wel eens langer kunnen duren was de boodschap en man en vrouw gingen weer naar huis. Het was een dag van inkering. De gordijnen gingen dicht en het daglicht bleef buiten. De werkzaamheden werden gestaakt en stilte kwam in het huis. Het kabinet ging toch door maar dit slechte nieuws vervloog. De laatste aanpassingen binnenshuis vonden plaats, iedereen was er klaar voor. Aan het einde van de middag gingen man en vrouw nog wandelen toen de vrouw opeens een ongesteldheids pijn voelde. En vanaf dat moment werd alles anders. De stilte was niet voor niets geweest.