De stad uit via US1, een eindeloos langzame rit langs shoppingmalls en fastfoodketens. Tot turnpike Florida South, hier gaat het sneller. Nog zuidelijker spitst de tolweg, links richting the Keys, de eilanden groep die bij stormen als Andrew en Kantrina Florida’s eerste klappen opvingen en rechts de Everglades. ‘the rivers of grass’. In dit gebied varen de windboten door het moeras, zijn overal alligators te zien en verbergen smokkelaars hun cocaine op weg naar het goddeloze Miami. NOT!
De Everglades is het op drie na grootste natuurreservaat van de Verenigde Staten, bereikbaar via drie ingangen, net Kroller Muller, alleen het museum in het midden is vervangen door een visitors center waar boten kunnen worden gehuurd. De windboten zijn inmiddels taboe, ze zijn er nog wel, maar het wordt sterk afgeraden ze te varen vanwege het vernietigende effect op de natuur. Om het werkelijke natuurschoon te ervaren moet van de weg worden afgeweken, lopend door the swamps in wetsuits, varend in een kano of lopend over de paden die zijn aangelegd. Een alligator spotten is zo’n beetje het hoogst haalbare avontuur.
In een boom aan de overkant van de grote vijver zit een roze vogel op een tak. Het dier geniet van alle aandacht die het krijgt, want touristen hebben hem gespot. Een van hen zie ik later op een parkeerplaats, hij viel al op door zijn camouflage kleding. Maar nu staat hij demonstratief geleund tegen zijn 4wheel drive, zijn kilo’s wegend telelens die is meegespoten in de camouflage kleuren van zijn outfit bungelt achteloos langs zijn heup.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten