Zachtjes tikt de regen tegen het raam van Sara’s cafe. Achter de counter staat een gedrongen man, typisch brits gezicht, een theedoek in zijn hand. Door de zaak loopt een meisje die klanten bedient. Als ze uit serveert zegt ze “enjoy”. De koffie die ik bestel heeft als vanzelfsprekend melk en op het bellerige schuim drijft een schep nescafe. Ik bestel eggs and cheese, die even later met witte bonen en friet worden geserveert.
Tegenover mij zitten een vijftiger en zijn dochter, de gelijkenis is onmiskenbaar. De man eet vlees met een groot bot erin. Hij worsteld ermee en verliest het gevecht als het vlees door de lucht schiet. Het beland via zijn kleding op de grond. Wat rest op zijn bord zijn waterige jus, een paar gekookte aardappels met slappe gekookte kool. Iedereen zwijgt, de dochter bekijkt het gestuntel met een mistroostige blik, zelf eet zij niet, ze is enkel gezelschap. Een enorme vetvlek op de pullover is wat overblijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten