Eindelijk is het zover. Ik bevind mij op een draaibare kraan bij de grootste droogdok van de Rotterdamse haven. In het dok ligt een groot schip, een pijpenlegger. Vanaf hier is het een scheepje. De klim omhoog was tamelijk moeilijk met maar een hand om de trapleuning vast te houden en in de andere hand statief en koffer. Boven op het tussenbordes ontmoet ik Santos, de machinist. Een vrolijke man van Italiaanse afkomst. Meteen maken we grappen over die boef van een Berlusconi.
Santos verrijdt de kraan naar het uiterste puntje van de kade en draait de kop van de kraan precies in de richting waar ik het hebben wil. De compositie ontstaat voor mijn ogen. Normaal draai ik de camera, maar deze keer is het framework van de kraan bindend voor het beeld. Santos wacht geduldig af, wijst mij op de gevaarlijke plekken en de klodders smeer die overal aan de kabels hangen. Dan vangt de regen zachtjes aan, het is tijd om weg te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten