Onbereikbaar

‘In between worlds as a stage of being’.
Gisteren kwam het er echt van. Op weg naar Malmö met de rug naar Kopenhagen sloten zes auto’s voor ons slagbomen de zeebrug hermetisch af. Terwijl rugwinden de auto op en neer bewogen, ambulances en brandweerlieden met blauwe zwaailichten kleur en geluid gaven aan de grauwe en striemende regen, verbleven wij in onwetendheid. Pas na een halfuur werd het sein rechtsomkeer maken door de politie gegeven en kon al het verkeer weer terug naar Denemarken. Zweden zat er verder niet in op deze avond, als weggevaagd van de kaart.
Vanmorgen was het de auto die de reisvoortgang saboteerde. Onder het toeziend oog van een parkeerwacht -die zag zijn kans schoon een ticket uit te schrijven, ware het niet dat er nog passagiers in de auto aanwezig waren- rommelde en haperde het gehuurde gevaarte als een oude locomotief. Pas na 20 minuten startpogingen kwam de oude bak zwarte rook de lucht in blazend tot leven.
De eerste gedachte op weg naar Zweden was bij mij Ikea! Hier zit dan het hoofdkwartier van het meest imperialistische bedrijf op aarde. En hier in Zweden hebben zelfs de bordjes die de bochten van de wegen accentueren de kleuren blauw en geel.