Een wandeling door het herfstige park terwijl de voetbal voor ons uit rolt, door mijn dochter in beweging gehouden. Het ruikt intens hier buiten, de kanaries in de kooien zingen opgewonden een lied als door de aanraking van het enige straalje zon op deze druilerige dag. Het gras is zeiknat, de gele bladeren bedekken de drassigheid. Daar komt ze aangerend, een ongecontroleerde beweging en boem! Het rode jasje en de blauwe jurk zijn op slag zwart van de modder. Tranen rollen over haar wangen en een kloppende knie verjaagd de pret van zojuist. Maar een mooie sliding was het, later geeft ze dat ook toe: “zag je mij gaan papa”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten