Kamikaze

Er klinkt een agressief fluitje, de verkeersbegeleider gebaart met ferme gebaren. Hier mag niet worden gefietst! Het trottoir op! Zo lijkt zijn commando. Op de volgende hoek is het alweer raak, nu wil de volgende verkeersbegeleider de fiets juist van het trottoir afhebben. En op de doorgang tussen Jing-an Tempel en de City Mall mag zelfs niet worden gelopen met de fiets aan de hand. De andere kant van de straat dan maar. En zo gaat het soms voortdurend.
Een dag later is er een ware confrontatie. De straatwacht houdt mij nu tegen. Het is een inconsequente actie, want een dag daarvoor mocht het wel. Desondanks wil ik verder, mijn probleem met autoriteit manifesteert zich. Om de boom heen naar de andere zijde van de weg, er volgt een kat en muis spel, een worsteling zelfs. Lichamelijk contact dat tot ondoordachte agressie kan leiden. Op het moment dat ik nijg naar een elleboogje realiseer ik mij dit en draai mij om. Deze confrontatie is het niet waard.
Ik parkeer een fiets, binnen 10 seconde staat er een weer een straatwacht naast me, hij stond eigenlijk al te wachten. De fiets moet 10 centimeter naar voren worden verplaatst. De jongen lacht verontschuldigend, wetend: dit gaat nergens over!
Fietsen in Shanghai is eigenlijk het leukste in kamikaze style. En dat is goed mogelijk voor een Nederlander. Wat wij voor hebben op de Chinees is ruimtelijk inzicht, we denken een aantal stappen vooruit. De Chinese fietser is vooral impulsief. In staat totaal rechtsrijdend onverwacht naar links af te slaan en daarmee tientallen fietsers de weg blokkerend.