Op kleine afstand van het stadscentrum liggen markante gele bergen. Zij zijn begroeid met bomen en hebben een dooraderd oppervlak. Het zijn door de mens aangelegde zandhopen van gigantische afmetingen. Daar waar Cape Town haar Tafelberg heeft kent Joburg haar mine dumps, overblijfselen van het graven naar goud en kolen.
Vaak zijn deze kunstmatige bergen ontoegankelijk, afgeschermd door hekken of gelegen op fabrieksterreinen. De minedumps fascineren mij enorm, er zijn er veel, in Soweto wordt de horizon er door bepaald, maar ook dichtbij het centrum liggeb er een paar.
Bovenop een van deze bergen is tactiek van de verschroeide aarde toegepast, de begroeing is verbrand en zwart en een aantal kleine hutjes zijn mede in de vlammen opgegaan.
Bij het carcas van een hutje is nog een half zeiltje te zien en een stuk karton.
Ruim twee uur breng ik door op deze plek terwijl het donker wordt, een fantastisch uitzicht over een wijk en daarachter liggend het stadssilhouet.
Het blauwe uur is begonnen en er strijkt oranje kunstlicht over het bergoppervlak. Ik kies voor een opname bergafwaarts. Een lange belichtingstijd, want veel licht is
het niet, slechts een beetje strijklicht van een lantarenpaal op 20 meter afstand.
Midden in de opname nadert een donkere gestalte, de berg omhoog klimmend. Het is een man met een rugzak. Hij woont in de shag, beter gezegd de overblijfselen. Huur kan hij niet betalen en dus onderneemt hij iedere dag de klim omhoog. Veel zin om te praten heeft hij niet, deze uitleg is hem genoeg.
Onze paden kruisen op deze markante plek. Wij zijn vermoedelijk de enige mensen in dit bijzondere landschap en delen een kort moment het uitzicht over de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten