Santini

In downtown Joburg is parkeren een probleem net als in andere metropolen. Er zijn parkeergarages, maar die zijn meestal gelieerd aan een company of te ver van de locatie waar ik wil fotograferen. Er staan ook mannen op straat die spotten wanneer een plaats vrijkomt langs de weg en dan is er opeens een plekje die zij onder hun hoede nemen. Met a few bucks in het verooruitzicht wachten ze totdat een auto zoekend nadert, die wordt vervolgens in de ontstane ruimte gedirigeert. Sommigen van hen zijn in dienst van het buurt district, herkenbaar aan een geel hesje, maar vaak zijn het inventieve figuren die zich deze ‘job’ hebben toegeeigend.
Vaak zijn het ook de minder betrouwbare types van de straat die na afloop komen melden dat er op je auto is gepast. De routine is in ieder geval wat geld te geven, en nog iets extra als ze op de auto passen. Alleen is er vaak niemand meer te zien als ik weer bij de auto terugkom.
Gisteren ontmoette ik Santini, een man die op een stoel zit langs de straat. Hij observeeert wat om hem heen gebeurd. Vreemd genoeg zit hij de helft van de tijd met zijn rug naar de straat toe en toch lijkt hij goed door te hebben wat er passeert.
Santini viel mij voor het eerst op vanaf een dak van een gebouw dat ik had ontdekt. Hij stond verdacht lang bij mijn auto, daarna ging hij erbij zitten met zijn gezicht richting de muur. Eigenlijk liep ik met het snode plan hem te filmen, aanvankelijk leek hij immers zo’n carwatcher, maar sinds vandaag lijkt het anders.
“Hey Hans, how is it?”, begroette hij me op de karakteristieke manier, mijn naam was hij nog niet vergeten.
“You should hook me up with a director, you’re a movie guy, are you not”, vroeg hij, naar mijn statief kijkend. Het leek me beter om zijn hoop op een beter leven maar niet meteen van mijzelf af te laten hangen, en ik vertelde hem over de where-abouts en het kunstenaars-bestaan. Het kwam op Nederland toen hij vertelde dat zijn eigenlijke naam Aspras was, maar die vond hij te moeilijk voor zijn Zulu of Xhosa sprekende omgeving.
Van origine was Aspras een Afrikaanse naam en we lachten luid en sloegen elkaars handen om de gedachte dat zijn ontstaan geen ongelukje was, maar on purpose.