Waar is die wc

Dat ik ben beland op het Afrikaanse continent is mij duidelijk, maar het Afrika dat ik van eerdere reizen ken heb ik nog niet gezien. Behalve de verschillende huidskleuren van mensen voel ik me toch nog steeds in een Amerika dat niet helemaal klopt.
Waar ik ook ga, of het nu is een restaurant, een bar, een venue, steeds als ik naar de wc wil wordt mij een route uitgelegd ver buiten de premisses.
Zelfs in de yoga studio overkwam mij dit. Ben ik net omgekleed, blote voeten, waar kan ik ze wassen, nog even naar de wc en wederom word ik met een sleutel naar buiten gestuurd, de kou in, een trap op, drie etages hoger en uiteindelijk een vreemde rode gang in, die uitmond in een gesloten deur.
De yoga studio wordt geleidt door ene Cara, een zweverig uit haar ogen kijkende dame die mij heeft overtuigd van een kennismakings-deal: tien dagen aaneengesloten yoga voor de prijs van wat in Nederland een losse les zou zijn. Zo kan ik alle verschillende typen yoga onderzoeken en de leraren ‘uit proberen’. De zwangerschaps yoga sla ik maar over en aan de ‘partner thai yoga massage workshop’ hoef ik ook niet te beginnen, tenzij zich voor donderdag een geschikte kandidaat aandient.
Cara loopt met beenwarmers door de studio en friemelt constant met een kettinkje. Ze begint een vaag verhaal over dat ze jarig is en iedere ademhaling vandaag probeert te vieren. Over de relatie met haar ouders en het belang van vrede en onthechting. Ondertussen beult ze ons af in een enorm tempo van verschillende houdingen, steeds uitmondend in the dogpose.
Tot dan toe gaat het goed, maar opeens wordt ‘Every breath I take’ van Sting opgezet, muziek tijdens de yoga, wat krijgen we nu? Wat volgt is nog erger, de worst kind of r&b, die afwisselend harder en zachter wordt gezet, we moeten kennelijk worden gestuurd in onze beleving. Cara, weet van geen ophouden, trekt aan een voet hier, duwt tegen een rug daar, Ik versta haar al lang niet meer en moet steeds drie houdingen missen om bij anderen te kijken welke houding van mij verwacht word. De les eindigd in een meditatiehouding en een groeps chant......ahummmm.
Morgen is het weer Cara die de leiding heeft, ben benieuwd of ze weer jarig is, of misschien beter maar een dag wachten op Lars, die geeft panther yoga.