Mihai de chauffeur is een man van weinig worden. Zijn rijstijl is zeer temperamentvol, hij gast erop los en neemt de grootste risico’s. Hij is onsportief naar andere automobilisten, seint voortdurend met zijn grootlicht, scheld en toetert. Hij is vader van drie zoons, waarvan de jongste anderhalf jaar is. Met gepaste trots krijg ik een foto te zien van een partijtje bij McDonald’s. Dat woord kent iedereen en de hele setting ook, al heb ik het zelf nooit zo meegemaakt.
Ik weet niet waarom, maar ik vraag hem of hij ook nog andere kinderen heeft. Het duurt even als hij zijn dochter van 14 noemt, bijna met tegenzin. Die woont bij zijn eerste vrouw. In zijn ogen lees ik weggedrukt verdriet. Mihai en ik gaan moeizaam met elkaar om. Steeds krijg ik het gevoel dat ik hem te veel vraag, terwijl hij juist voor mij werkt. Als we afscheid nemen op het vliegveld omhelst en kust hij me onverwacht. We nemen afscheid met de woorden ‘Drum Bun’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten